Stel, je kind wil niet meer naar school, zit veel te veel achter zijn computer of heeft verkeerde vrienden. Misschien spelen er andere problemen of speelt er eenzaamheid of angst.
Jij, als betrokken en zorgzame ouder maakt zich grote zorgen. Je stimuleert, motiveert, wordt boos, laat los, houdt vast, maar niets helpt. Tenminste, zo lijkt het.
Misschien herken je jezelf hierin of herken je bepaalde problematiek bij je eigen kind. Enorm frustrerend, als je zo je best doet, en niets lijkt te helpen. Daarom allereerst nu een groot compliment voor alle ouders, die dit lezen en zo hun best doen!
De eerste stap naar hulpverlening is vaak groot. Je probeert uit alle macht het zelf op te lossen. Maar als de problemen te groot worden, te lang duren of teveel druk op het gezin leggen, zet je toch die stap. Elke keer stel je je gedachten en vooral je verwachtingen een beetje bij.
De uitspraak trekken aan een dood paard valt een paar keer. Zo voelt het soms. Vroeger ging alles vanzelf en kon hij genieten van zoveel dingen, en nu? Nu lijkt het alsof er een grote, grijze wolk over hem heen hangt.
Er is allerlei ondersteuning en hulpverlening beschikbaar. De vraag is wat past bij jou, bij jullie gezin? Wat heeft hij nodig, en wat heb jij nodig? Wie gaat met welk probleem aan de slag? Hoe ervaart een ieder de problemen? Worden dezelfde problemen door iedereen herkend en benoemd?
Het kan zijn dat jij problemen ervaart die jouw zoon of dochter helemaal niet herkent. “Hoezo is gamen een probleem?” “Wat maakt het uit dat ik niet sport?” “Ik vind het fijn op mijn kamer.”
Terwijl jij ziet hoe hij steeds passiever wordt. Je ervaart een enorme machteloosheid en zou zo graag willen dat het anders was. Het is ook zo herkenbaar, want we willen allemaal dat het goed gaat met onze kinderen. Dat ze fluitend hun schooltijd doorlopen. Dat ze goed zijn in sport, oh nee, dat ze plezier hebben in sport. Dat ze vrienden hebben en zich vooral heel blij voelen. Deze verwachtingen horen bij het ouderschap en daar hoort ook bij dat je je verwachtingen bijstelt, daar waar het ideale plaatje niet blijkt te passen. Dat is jouw stuk, hetgeen jij als ouder mee hebt te leren omgaan. Het zijn coachvragen, waar jij antwoorden op wil vinden.
Het staat grotendeels los van het proces van het kind. Deze heeft zijn eigen verwachtingen over zijn leven, zijn toekomst. Hij komt daarin zijn eigen uitdagingen, problemen en oplossingen tegen. En dat kunnen hele andere dingen zijn, als die jij op zou noemen. Om met problemen aan de slag te gaan, moet de betrokkene deze wel eerst ervaren als probleem. Anders zijn het voor die persoon geen problemen. Klinkt logisch, maar dat is het lang niet altijd. Ik zie vaak dat in een gezin de dingen door elkaar heen lopen. Als ouder voel je je verantwoordelijk voor het geluk van je kind. Je wilt zijn pijn en verdriet wegnemen, voorkomen.
Dat lukt helaas soms niet en hoe ouder ze worden, hoe minder invloed je als ouder hebt op het gedrag van je kind. Dat is ook goed, want dat hoort bij het losmakingsproces. Op een bepaalde leeftijd moeten jongeren leren verantwoordelijkheid te gaan dragen voor zichzelf. Zowel ouder als kind heeft hierin zijn eigen werk te verzetten.
Als coach kan ik hierin ondersteunen. Soms ga ik echt alleen met de jongere aan de slag en soms juist met vragen van de ouders. Als je ontdekt hoe je als ouders Veer-krachtig in het leven kunt staan en allerlei opvoedingsuitdagingen het hoofd kunt bieden, kan dat enorm versterkend werken voor je kind. Andersom werkt het ook. Als een jongere vanuit zijn eigen kracht in het leven kan gaan staan, geeft dat ouders de ruimte om meer los te laten. In die zin zijn processen in een gezin juist heel sterk met elkaar verbonden. Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik me dat het eigenlijk een variatie is op het veel gebezigde gezegde in de zorg; Je moet eerst goed voor jezelf zorgen, voordat je goed voor een ander kunt zorgen. Zo waar en tegelijk zeker in een gezin soms zo lastig. Een mooie eerste stap is contact met mij zoeken over de mogelijkheden. Ik denk met je mee en loop een stukje met je op, als je dat fijn vindt.