Hallo meisje,

Een nieuwe coachvraag van een jongere is elke keer weer spannend. Wie is het? Waar woont ze? Wat is haar vraag en belangrijker, zou het haar lukken om stappen te zetten? Kan ik haar ondersteunen? Weet ik de juiste snaar te raken? Lukt het haar in beweging te komen? Patronen te doorbreken?
Deze keer ontmoette ik je thuis, in de woning bij je moeder. Bij binnenkomst word ik overvallen door een triest gevoel. Wat een armoede heerst hier. In alle hoeken van de kamer zie ik de armoede terug. In de kapotte vloeren, de kale bank, de half behangen muur en lege ruimtes. De triestheid straalt van jou en je moeder af. Een leven vol uitdagingen, tegenslagen en verkeerde keuzes achter de rug. Zit er nog een sprankje hoop in jullie?
Je zit op de kale bank, een jonge, mooie meid van achttien. Je vertelt over je angst om naar buiten te gaan. Angst om het leven te leven, kom ik later achter. Angst om zelfstandig keuzes te maken en je moeder alleen te laten. Angst om een toekomst op te bouwen en je dromen uit te laten komen.
Al na enkele gesprekken blijkt hoe graag je dat eigenlijk zou willen. Je appt me de kleine, maar o zo belangrijke stapjes, die je zet. ‘ S morgens aangekleed naar beneden, even kort naar buiten of jezelf mooi gemaakt met make up.
Ik vraag je naar je dromen, hoe jij je toekomst voor je ziet. Dat kost moeite, want je had het eigenlijk al opgegeven. De sfeer van ellende, waarin je bent opgegroeid, overheerst alles. Je gelooft nog niet dat jouw toekomst anders kan zijn. Anders dan het leven dat je tot nu toe hebt geleefd. Je gelooft niet meer dat je zelf invloed hebt. Tot nu toe werden de keuzes ingegeven door armoede, verslaving, ellende, maar vooral door niet te weten hoe het anders te doen.
Gelukkig zijn er kleine lichtpuntjes. Flitsen van hoop, dat het anders kan. Je houdt van zingen en laat me horen wat je kunt. Dat vereist lef en vertrouwen! De muziek klinkt lief, vol van hoop en mogelijkheden. Wat zie ik er naar uit deze mogelijkheden met jou te gaan ontdekken en te zien hoe jij je leven vormgeeft!
Ik hoop dat het je lukt te ontsnappen uit die tredmolen, die nergens toe leidt. Dat je de kracht en de energie in jezelf kunt vinden om een andere kant op te gaan. Hou dat vertrouwen vast en gebruik je lef om je leven te leven!